KEF XQ 40

Één karakter kwam meteen goed over: een vlijmscherpe, centrale afbeelding van het geluid. Zang profiteerde hier het meest van, met een ijzersterke positie tussen de twee luidsprekers.

Dat wil niet zeggen dat er geen stereo afbeelding van het geluid was, want dat was er zeker. Je hebt vaak luidsprekers zoals electrostaten die een dieffuserend geluid kunnen creëren, maar vaak ten koste van accurate afbeelding van het geluid. Denk aan de XQ40s als het tegenovergestelde daarvan. Welke de beste van de twee soorten is komt volledig neer op opinie, beide types geluid hebben voor- en tegenstanders.

Wegbewegend van het midden is er niet het gebruikelijke 'wegvallen' dat vele andere luidsprekers hebben. Dus als je een brede kamer hebt met veel zitplekken, dan zouden de XQ40s een goeie keuze zijn om te garanderen dat degenen die aan de zijkanten zitten nog steeds een fatsoenlijk geluid hebben.

KEF beweert dat de XQ40s 3dB zachter zijn op 45Hz, en dat zou me verbazen. Afhankelijk van je kamer en gebruik, heb je zeker geen subwoofer nodig als je hem niet wilt. De XQ40s gaan diep, maar het is niet overweldigend of uit balans vergeleken met de rest van het geluid.

 

Hoewel ik van het geluid van de i3.3 houd probeer ik altijd verschillende versterkers uit met elk paar luidsprekers dat ik beoordeel. Niet elke versterker klinkt goed met elke luidspreker, en vice versa. Ik wisselde de i3.3 om voor een Sunfire Cinema Seven, een 400W per kanaal monster. Zelfs op lage volumes kwam de KER tot leven. Voordat je er nu van uit gaat dat dit slecht een kwestie is van de XQ40s meer kracht geven, ik heb ze ook uitgeprobeerd op de Wadia 151PowerDAC mini. Ze klonken geweldig, en dat met maar 25W per kanaal.

Terugkerende bij de Sunfire, zette ik Emmylou Harris' DVD-Audio Producers Cut op, het 2-channel 24/96 deel uiteraard. Ik speelde het tweede nummer, "Boulder to Birmingham." De sterke bas en schone treble waren zeer welkom, alhoewel haar stem een beetje meer prominent aanwezig was dan dat ik van andere luidsprekers gewend was. Op hogere volumes werd het zelfs een beetje schreeuwerig. Er waren wat aanpassingen nodig.

Normaal gesproken begin ik met de luidsprekers lichtjes naar binnen gedraaid, en pas ze daarna aan zoverre nodig. Dus ik verplaatste ze zodat ze recht vooruit keken. Omdat de respons van de XQ40 zelfs naast de aslijn zo goed is, had dit nauwelijks een effect op de treble. In feite leek het zelfs alsof het geluid wat gelijkmatiger werd. In mijn kamer zorgde deze set-up voor een meer natuurlijk geluid. Vergeet nooit dat je kamer een onderdeel van je systeem is. De soundstage werd ook breder, zoals je zou verwachten, maar de vlijmscherpe afbeelding van het geluid was er nog steeds.

Het volgende nummer dat ik speelde was Bon Iver, het nummer "For Emma" van de For Emma, Forever Ago CD. De KEFs waren fantastisch in het opvullen van mijn kamer met de gelaagde etherische geluiden op dit album. Trompetten klonken schel genoeg, en de ritmische gitaar geluiden klonk nooit ruw of bijtend.

De trompetten klonken zo goed dat ik verderging met één van mijn favoriete jazz albums: Cannonball Adderly's Somethin' Else op 24/96 DAD. Met track 3, het titelnummer, kwamen de KEFs echt tot hun recht. Hun afbeelding van het geluid positioneerde de instrumenten precies langs de soundstage. De sterke bas van Sam Jones vulde de kamer. De sax en trompet speelden levendig en zonder kleuring, en Art Blakely's bonken was duidelijk te horen, zijn bekkens bleven luchtig terwijl ze toch definitie behielden. De XQ40s, aangedreven door de Cinema Seven met de i3.3 voor de decodering, kwamen samen om een fantastisch klein systeem te creëren.  

Om er zeker van te zijn dat ze konden 'rocken', speelde ik de onvergelijkbare Rolling Stones met Through the Past Darkly en de grommende gitaren op "Honk Tonk Woman" af op SACD. Er was een prachtig gegrom, en wanneer ik hem wat harder zette, voorbij het punt waarop ik nog in de kamer wou zijn, viel het geluid van de XQ40s indrukwekkend genoeg niet uit elkaar. Dit was zeker weten mede te danken aan de 400W van de beestachtige Cinema Seven. Maar zelfs met zo veel kracht zouden vele luidsprekers uit elkaar vallen met zo'n volume (hopelijk niet letterlijk).

Alles bij elkaar bieden de XQ40s een uitstekende afbeelding van het geluid, een ruime sweet spot, en een krachtige bas. Ik moest wat meer doen om ze fijn te stellen dan met andere luidspreker, maar voor mij is dat gewoon een deel van het plezier als je met luidsprekers werkt. Het enige wat ik er negatief aan vond was dat ze een beetje schreeuwerig klonken wanneer ze richting de luisteraar gedraaid stonden, maar dat was minimaal wanneer ik ze recht vooruit kijkend positioneerde. Als je van plan bent om een paar tower luidsprekers te kopen, moeten deze schoonheden zeker op je uitprobeerlijst staan. Vergeet alleen niet om het magnetische rooster eraf te nemen om de vette concentrische tweeters te bekijken.

Prijs 3.198 € set