High End Luidsprekers.be        KEF Reference 203/2
Luidsprekers
Millon Cobra IV
Millon Air Reference II
Avalon Sentinel II
Avalon Eidolon
Dynaudio DM2/6
Dynaudio Focus 220mkII
Dynaudio Focus 110A
Dynaudio Excite X12
B&W 804 Nautilus
B&W 804s
B&W 804 Diamond
B&W 803 Nautilus
B&W 803s
B&W 803D
B&W 803 Diamond
B&W 802 Nautilus
B&W 802D

Adam Audio Compact
Sonus Faber Guarneri Homage
Sonus Faber Guarneri Memento
Audiostatic DCA 2
Aurum Cantus V2M

Focal Maestro Utopia III
Cabasse Egea 3
Burmester B25
Burmester B30
Celestion F30
Chario Academy Sovran
Kef reference 203/2
Kef reference 205/2
Kef XQ 30
Kef XQ 40
Ruark Talisman
Dali Ikon 5mk2
Infinity RS1B
Infinity RS
Genesis 1.2
Genesis 2.2
JBL Synthesis
Spendor SA1
Spendor A9
ProAc Response D18
ProAc Response D two
Quad ESL 989
























 

 

 

 























 

KEF Reference 203/2

Met de frequentie balans en bedradingopstelling eindelijk naar tevredenheid, leunde ik achterover om te luisteren -- of beter gezegd, om om de paar minuten omhoog te springen en iets anders opzetten om te kijken hoe een ander stuk muziek zou klinken. Het initiële verschil tussen mijn Triangle Stratos Australes en de KEF Reference 203/2 was best wel opvallend. Één ding, maar eentje die ik eigenlijk wel verwacht had, was dat de soundstage van de KEF echt heel stabiel was. Ik was me er niet echt bewust van hoe veel de soundstage van de Triangles veranderde totdat hij stopte met veranderen bij de KEFs. De verschillen waren niet dramatisch, maar ik werd me er bewust van dat wanneer je luistert naar afbeelding van het geluid definiërende frequenties, verdeeld tussen een tweeter en een midrange met centers 6.5" van elkaar af, dat de afbeelding lichtjes wiebelt of vervaagt. Maar met de KEF, wiens tweeter dezelfde center heeft als zijn midrange, was er geen wiebelen, geen vervaging. Alles was precies goed waar het was, en dat bleef ook zo.

Het niveau van detail dat door de twee modellen werd overgebracht was ook merkbaar anders. Zover ik weet was mijn generatie van Triangles de laatste die voornamelijk door menselijk luisteren werd ontworpen; de latere versies van hun drivers profiteerden van computer modelleren. Maar KEF is al decennia bezig met drivers via de computer te modelleren. De drivers in de 203/2 leken frisser, en beter in staat om de uitersten van de muziek te vinden. Na het spelen van de eerste twee nummers van één van zijn favoriete test CDs, de Blade Runner soundtrack [CD, Atlantic 82623], was mijn vriend Larry (ook een audioliefhebber) opgewonden op een manier waarop ik hem maar zelden gezien had. "Hoeveel kosten deze?" vroeg hij. "$8000 per paar", antwoordde ik, en hij sprong bijna van de bank af. "Ze klinken veel beter dan ze voor die prijs horen ze doen. Je kan je Triangles verkopen, toch?" Ik begon een samenzwering te vermoeden...

Ik kan mezelf er niet van weerhouden te denken dat de stijfheid van de kast van de KEF hier ook een verschil maakt. De Triangle is groot en blokkerig, met vlakke muren; hij is zwaarder dan de KEF, maar de muren van de KEF zijn gebogen, en wegens die geometrie is er een natuurlijke stijfheid. Toen ik mijn hand tegen de zijkant van de Triangle hield, kon ik elke belangrijke basnoot voelen; op de KER voelde ik af en toe iets, maar niet zo vaak en niet zo veel. Er waren minder kast resonanties om het geluid in mijn luisterkamer te verstoren.

De grote mate van detail van de 203/2s ging helemaal tot de onderkant van het frequentiebereik van de luidspreker. Zoals verwacht van de specificaties van de twee luidsprekers, ging de KEF niet zo laag als de Triangle, en dit maakte een verschil in de impact van muziek met dramatische baslijnen. De prestaties op Loreena McKennitt's An Ancient Muse [CD, Verve B000792002] en Carlo Santana's Supernatural [CD, Arista 19080] voelden groter en 'rockten' wat harden door de Triangles. Maar de KEF articuleerde de verschillen tussen instrumenten beter en liet me meer van de complexiteit van de muziek horen. Mijn bezorgdheid dat de nabijheid van de port bij de bass drivers misschien de helderheid van de bas kon verstoren bleek ongegrond.

De midrange was even gedetailleerd en complex, iets meer scheiding tussen de instrumenten onthulled. Dit was het deel van het frequentiespectrum dat het meest profiteerde van direct via de luidspreker kabels gevoed te worden, wat iets zegt over het vermogen van de 203/2s midrange driver om detail door te geven: Geef het een goed signaal, en de midrange zal het naar je oren overbrengen. Zijn integratie met de treble was ook uistekend, en niet alleen vanwege de geometrie die ze gemeen hadden. De crossover leverde een uitstekende prestatie met de transitie van midrange naar tweeter.

 

De treble van KEF's titanium tweeter was goed, maar niet helemaal gelijk aan de prestaties die ik op de lagere frequenties had gehoord. Met de Uni Balance knoppen goed afgesteld, was het van vergelijkbare volume en extensie als de Triangle. Maar het produceerde niet zo een schoon geluid, misschien omdat het werd bedekt door een niet verwijderbaar metalen scherm. "[Het scherm is] er voor twee redenen" zei Richard Colburn, Business Unit Manager voor KEF Reference. "Één is om steun te geven aan dispersie op de hoogste frequenties (hij kan tot 40kHz), en de andere is meer praktisch; om hem in de winkel van porrende vingers te beschermen.

Het resultaat was, voor welke reden dan ook, een iets minder schoon treble geluid van de 203/2. Ik hoorde dit met vrouwenstemmen, zoals Eva Cassidy die "Autumn Leaves" op Live at Blues Alley [CD, Blix Street 410046] zingt, alsook met violen en koperen blaasinstrumenten. Een korte A/B test die dit duidelijk onthulde was de trompetsolo beginnende op 1:53 in de opname van Pines Near a Catacomb, van Respighi's The Pines of Rome, uitgevoerd door Jesús Lopez-Cobos en the Cincinnati Symphony [CD, Telarc CD-80505]. Gespeeld aan de achterkant van het orkest en een stuk van de microfoon vandaan, had de trompet door de Triangles de harde maar warme ondertonen van koper en klonken ze etherisch, Rome's adellijke verleden oproepend. Het klonk nog steeds indrukwekkend door de KEF tweeter, maar het leek een beetje zwaarder en meer aardgebonden.

Wat mij aanvankelijk het meest bezorgde over de KEF was echter hoe akoestische klankkleuren klonken. Wat ik echter in mijn eerste luister sessies hoorde (blijf aub lezen: dit is niet het einde van het verhaal) waren de scherpe randjes en felheid in veel opnames van orkest- en kamermuziek. Dit was deels te wijten aan de manier waarop de hoge tonen werden overgebracht, maar ook, zo leek het mij, vanwege de manier waarop de midrange en midbass frequenties werden behandeld. Vergeleken met de Triangles klonken snaarinstrumenten minder houtig en weerklinkend door de KEFs, en de hoogste tonen klonken grover en waren moeilijker om voor langere periodes naar te luisteren.

Larry, die via de KEFs met mij meeluisterde  naar het derde deel van Tchaikovsky´s Violin Concerto, uitgevoerd door Maxim Vengerof met Claudio Abbado en de Berlin Philharmonic [CD, Teldec 90881], was een beetje geschokt. "Dat is...gewoon...verkeerd" zei hij. "Ik had nooit gedacht dat er zo'n verschil kon zitten tussen verschillende soorten muziek. Hoe konden ze nou zo goed overweg met de details en geluiden in Blade Runner en niet met dit?" Ik was net zo verbaasd. Ik had nooit eerder de prestaties van een luidspreker zo horen veranderen wanneer ik een ander type muziek opzette.  

Nadat Larry weggegaan was, heb ik een paar dingen iotgeprobeerd. Ik paste eerst de Uni Balance knoppen aan om de treble nadruk wat lager te zetten. Dit hielp enigszins, maar het fundamentele probleem was er nog steeds, het was alleen wat zachter geworden. Ik wisselde ook de kabels op mijn CD speler van de ESP Essence Reference naar de Legenburg Hermes, wat het een warmer geluid gaf. En ik speelde wat met de vibratiebeheersing apparaten die ik onder mijn componenten heb geplaatst, hun effect wat zachter makend. Geen één van deze aanpassingen maakte het geluid van akoestische instrumenten door de KEF 203/2s bevredigend.

Ik was eindelijk in staat om het probleem te identificeren door een totale analyse uit te voeren van het pad van het signaal en de 'power cable'. Onbedoeld had ik 'power cables' voor de versterker en 'power conditioner' gebruikt die een niet zo schoon geluid gaven als mijn ESP Essence References. Terugkerende naar de referentie kabels leidde tot een opgeluchte zucht -- de KEF deugden die gemakkelijk te horen waren met minder gevoelige elektronisch muziek waren nu ook hoorbaar met akoestische muziek. De klankkleuren waren heel vergelijkbaar met die van de Triangle, en het geluid was veel gedetailleerder. De 203/2 waren nog steeds een beetje fel,  maar de scherpe randjes waren weg, en ze waren veel gemakkelijker en leuker om naar te luisteren.

Ik schrijf zoveel over de klankkleuren en power cables om een punt te maken: De KEF Reference 203/2 is veel gevoeliger voor upstream onderdelen zoals kabels dan veel andere luidsprekers. Zowel de Triangle als de Salk Sound Veracity HT3 luidsprekers (de laatste heb ik eventjes gebruikt voor vergelijkingen) waren veel meer vergevingsgezind met precies dezelfde kabels die mij gestoord hadden met de KEF. Als de KEF's niveau van detail, integratie, goed gefocuste soundstage, en knappe fysionomie jou aanspreken, dan moet je ook bereid zijn om je kabels te veranderen (of misschien te upgraden), en misschien zelfs andere elektronica, om hun zo goed als ze kunnen te laten zingen.

 

Conclusie

De KEF Reference 203/2 is een opmerkelijke en werkelijk prachtige luidspreker. Als het product van een lange traditie van innovatieve technologische ontwikkeling biedt hij een uitstekende transparantie en is hij voortreffelijk in het weergeven van detail. De bas extensie is geschikt voor alles behalve de meest baszware muziek. Alhoewel zijn prestaties gevoelig zijn voor upstream kabels en andere componenten, zijn ze een indrukwekkende luidspreker wanneer ze eenmaal goed en wel aangesloten zijn. Zijn flexibiliteit om zich aan de akoestiek van een kamer aan te passen en de mogelijkheid om hem te triwiren zorgen ervoor dat hij zich zeer makkelijk aan verschillende situaties kan aanpassen.

Laat niemand zeggen dat de Britten geen stijl hebben. Als ik niet al een veelbetekenende relatie had met een Franse luidspreker, zou ik zeker verleid zijn.

 Prijs 7.000 set




Millon Air Reference II    

Klank:

Als binnenkomertje werd gekozen voor een aantal rustige nummers. De sfeer werd door de Millon prima opgepakt met veel rust en ruimte. Mary Black: een mooi stemgeluid met veel gevoel. De stem staat vóór de speaker.
Daarna werd er wat geschoven om uiteindelijk uit te komen op een meter van de achter- en dezelfde afstand van de zijkant. Het laagaandeel is naar smaak in te vullen door naar voren en naar achteren te schuiven
.

Avalon Sentinel II luidsprekers

Vanaf het begin van het eerste liedje van The French Triangle Test CD, creëerde de Sentinel II een wijd en diep geluid. Het geluid van elk afzonderlijk muziekinstrument scheen groot en vol. Ik was heel erg tevreden met de kwaliteit van de muziek. De saxofoon was warm en magnetisch en de blaasgeluiden droegen de kwaliteit van een grote hoeveelheid lucht die uit de bel van een sax werd geblazen.

Sonus Faber Guarneri memento

De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat met langdurig experimenteren ze nog meer subtiliteit zouden kunnen gaan onthullen. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete versterker nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.
 
Aurum Cantus V2M

De gedetailleerde en ongekleurde midrange reproductie van de Aurum Cantus V2M zette me aan om te gaan graven voor mijn collectie van goed opgenomen vocale uitvoeringen. Bij "Round Midnight", van Ella Fitzgerald's Clap Hands, Here Comes Charlie! was elke zijdeachtige, wulpse stembuiging van Fitzgerald zo fascinerend dat ik op mijn notitieblok krabbelde: "Ze praat tegen me. Ze zingt tegen me..

 
Audiostatic dca 2

Pure 'full range' elektrostatische luidsprekers
Het nieuwe Audiostatic DCA (Direct Coupled Archive) luidspreker systeem is een combinatie van twee, vier, of zes pure 'full range' elektrostatische dipool luidsprekers. Die, afhankelijk van het aantal luidsprekers, de DCA2, DCA4, of DCA6 heten.

Focal Maestro Utopia III

Ik verwachtte een lange periode waarin ik de Maestro's moest laten 'inspelen', een zogenaamde break-in period, na mijn ervaring met de Electra 1007 Be boekenkast luidsprekers, maar hun balans veranderde zeer weinig na de eerste dag van gebruik. Ik vond het geluid van de Focal 1007 Be briljant; en in contrast was de Maestro Utopia eigenlijk een beetje mild, zelfs beschaafd

Cabasse Egea 3

De Egea 3 is een drie weg ontwerp: twee 170-millimeter bas drivers met 125-millimeter diameter Duocell cones die geladen zijn met een 'downward-firing' port dat uitkomt tussen de basis en de plint.

Rond 1.1 kHz kruist dit over naar één van Cabasse's speciale co-axial drive units, die een ringvormige membraam heeft en om een kleine hoorngeladen dome tweeter zit


Burmester B25


Chario Academy Sovran

De meeste audioliefhebbers associëren Italiaanse luidsprekers met een warm, romantisch geluid. Hun aantrekkingskracht tot deze luidsprekers heeft meer te maken met hun hart dan hun hoofd. Maar niets van de timbre balans tot het algemene geluid van de Sovran zette mij tot zwijmelen


Genesis 1. 2

Het Genesis™ 1.2 luidspreker systeem is de nieuwste iteratie van het leidende luidspreker systeem van Genesis. Gecreëerd door de muziekliefhebber die geen compromissen accepteert in de reproductie van een muzikaal evenement, is de Genesis 1.2 het hoogtepunt van een 30-jaar oud nalatenschap van 'reference level line-source dipole' luidspreker systemen die hun oorsprong vinden in de Genesis I in 1993, en zelfs verder terug tot in de IRS™ in 1977.


JBL Synthesis 1400 Array BG

De 14" woofers produceerden een overtuigende volle klank met het orgel, zoals te horen is op in begin van Strauss's Also sprach Zarathustra, uitgevoerd door Erick Kunzel en de Cincinnati Pips op Time Warp (CD, Telarc CD-80106), en speelde de pijporgel's aanhoudende lage C (32Hz) dat James Busby's optreden van Howells' Master Tallis' Testament van Pipes Rhode Island (CD, Riage 101) afsluit. Beide selecties lieten de lucht in mijn kamer trillen en de losse radiator panelen rammelen.

Sonus Faber Guarneri Homage


De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat ze extra lagen van subtiliteit zouden blijven onthullen, wat langdurig experimenteren verplichtte. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete amp nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.


ProAc Response D Two

In mijn luisterkamer had het Leben-ProAc koppel een mooi gebalanceerde combinatie van transparantie en helderheid dat samenging met muzikale zwaarte en warmte - geen gemakkelijk iets om voor elkaar te krijgen.


ProAc Response D18


ProAc maakt zelden blitse luidsprekers. De producten van het bedrijf hebben de neiging om er redelijk normaal uit te zien - en deze Response D18s lijken die trend te volgen.
Schrap de stijlvolle Ebony veneer - een £400 premium op de prijs die we al genoemd hebben - en je hebt, fysiek gezien tenminste, niets meer dan de zoveelste slanke two-way tower.

Quad ESL-989


De eerste luister sessie met een volledige Quad 99/909 stack was veelbelovend, maar nog niet beslissend. Zoals altijd klonken de pre-amplifiers van de Quad natuurlijk, maar met een gebrek aan finesse, detail, en algehele levendigheid, zelfs met bekwame power amps.
De 989 is de eerste echte full-range electrostaat die ik tegengekomen ben.

Ruark Talisman III

Vijf-ster luidsprekers zijn meestal algemeen inzetbaar, werken goed in vele systemen, en stellen het grootste gedeelte van de tijd veel mensen tevreden - maar niet deze luidsprekers. De Talisman IIIs zijn geweldig, erg muzikaal, en in staat om vele luisteraars te betoveren, maar in tegenstelling tot de meeste producten die vijf sterren ontvangen hebben ze een merkbare zwakheid - hun treble prestaties.


B&W Nautilus

De B&W Nautilus zijn de front luidsprekers in een systeem dat gebruik maakt van vier B&W Nautilus 801s als sides en rears, een B&W HTM als middenkanaal, en de Krell Master Reference Subwoofer. Versterking wordt in dit systeem gedaan door 13 Krell 650W monoblokken - 8 van deze zijn voor de slakkenhuisachtige Nautilus, welk van de meeste anders luidspreker ontwerpen verschilt wegens het feit hij actief is: de crossovers komen in een aparte doos, splitsen het signaal, en geven het door aan elke versterker

B&W XT4

MUZIKALE PRESTATIES:

De XTs bleken zeer geschikt om het weelderige, neo-British Invasion geluid van de cd  Strange Geometry van de band The Clientele's te reproduceren, de delicate snaarinstrumenten in "I Can't Seem to Make You Mine" gaf het weer met een mooie combinatie van zijdeachtigheid en detail. Terwijl het dromerige pop nummer richting zijn hoogtepunt zweefde, werd ik getroffen door hoe duidelijk de verschillende instrumentele lagen - snaarinstrumenten, piano, vibrato gitaar - klonken.

Infinity IRS Beta


Het woord dat de Infinity Betas het beste beschrijft is "fantastisch". Deze luidsprekers hebben meer aanleg om iemands haren overeind te doen staan dan enig ander systeem. Ik heb kippenvel van opnames met accordeon en harmonica solo's, wat ongehoord is, aangezien ik normaal gesproken geen van beide echt spannende muziek vindt om naar te luisteren.

Wilson Benesch Trinity

Wilson Benesch gaat misschien een zware strijd aan met de Trinity. Op het eerste gezicht verschilt het ontwerp weinig van de zeer gerespecteerde Arc van het bedrijf, met de toevoeging van een additionele super tweeter - en dat kan moeilijk het prijsverschil van £2000 rechtvaardigen.

Spendor SA1

Misschien lag het aan de begrensde lage bas output, maar het bleek relatief makkelijk om de optimale positie voor de Spendors te vinden in mijn kamer. Ik gebruikte mijn gebruikelijke 24" Celestion standaarden met de SA1s, de pilaar van elk van de standaarden gevuld met een mix van droog zand en lood. Onder het tapijt vastgenageld aan de grond, plaatsten deze standaarden mijn oren net boven te tweeter, maar ik had niet het idee dat ik onderuit moest zakken om een goede tonale balans te krijgen


Spendor A9

Het is gemakkelijk om een luidspreker als de Spendor A9 te onderschatten, hij kost immers $4000 en ziet er redelijk gewoontjes uit.Maar, zoals altijd, gaat het allemaal over de technische details. Spendor maakt zijn drive units binnenshuis in plaats van ze bij een OEM leverancier te halen. Dit geeft hun technici de vrije hand, gezien het feit dat een drive unit ontworpen kan worden voor een specifieke taak. Spendor heeft veel werk gedaan op cone materialen en is gegaan voor een cone van polypropeen en kevlar voor de twee bas drivers.

Dali Ikon 5mk2


De beste manier om een luidspreker te kiezen die bij jou past, is door op je oren te vertrouwen. Pak een aantal CDs mee die je kent en luister naar ze via zoveel mogelijk luidsprekers. Houd aantekeningen bij over hoe elke luidspreker klinkt, aangezien je dat waarschijnlijk snel weer zult vergeten. Daarom is het geweldig om in een gespecialiseerde audio zaak een comparator te gebruiken.

Dynaudio contour s3.4


Verwacht niet dat deze luidsprekers meteen goed klinken als ze net uit de doos komen. De eerste dag was verschrikkelijk. Het geluid was vervaagd, met teveel bas en een erg verzonken midrange. Er was geen stereo afbeelding van het geluid, zelfs niet met de beste opnames. Ik had deze ervaring ook met de Audience 42, dus ik verwachtte niet veel, maar ik verwachtte niet dat het zo erg zou zijn. Ik kreeg de luidsprekers op vrijdagmiddag, en na een paar uur van 'breaking in'

Dynaudio Evidence Master

Dynaudio luidsprekers springen nooit op om één bepaald ding heel hard te zeggen, maar wat ze wel doen is alles ongelofelijk accuraat zeggen, zodat jij uiteindelijk iets als "wow! Deze luidspreker is zo natuurlijk!" moet zeggen. Ik heb vele luidsprekers van deze prijsklasse beluisterd, waaronder merken als Wilson en B&W. Geen van hun spreekt tot je zoals Dynaudio. Dit is veruit mijn favoriete referentie niveau luidspreker. In een notendop: hij brengt een heel erg natuurlijke weergave van alle instrumenten en frequenties over.

Dynaudio Excite X32

Alle Excite modellen zijn voorzien van een Magnesiumsilicaat Polymeer cone woofer met gegoten aluminium behuizingen en aluminium spoelen. Dynaudio's speciaal bedekte soft-dome tweeters, met nieuw ontworpen magneet structuren, sieren alle luidsprekers. De Excite luidsprekers zijn beschikbaar in esdoorn, kersen, palissander, en zwart essen fineer hout; mijn recensie exemplaren kwamen in een diep en donker palissander, wat er werkelijk prachtig uitzag

Infinity Reference Standard V

De Infinity Reference Standard is, tot nu toe, de beste prestatie ooit van een bedrijf dat gewijd is aan het verkennen van de grenzen van luidspreker technologie. Het is in elk aspect een systeem zonder compromissen. Het traditionele maken van luidsprekers heeft historisch gezien altijd een compromis moeten hebben  tussen verschillende ontwerp limieten (dingen als efficiëntie, krachtvermogen, dispersie, kastgrote, prijs, en andere factoren die ten koste van elkaar gingen) met een doel een "praktisch" eindproduct te bereiken


Genesis 2.2

Wauw, wat heb ik me vergist!
De allereerste noot liet niet alleen mijn vooroordeel verdwijnen, maar schudde ook aan de grondvesten van een paar van mijn overtuigingen die ik tijdens jaren gebruik van 'high-end' gereedschap gevormd heb. In het verleden ben ik grote creaties tegengekomen - zowel in een gecontroleerde omgeving als in demoruimtes - en hun neiging om een gigantisch beeld te projecteren, wat ongetwijfeld indrukwekkend is maar altijd vermoeiend wordt op de lange termijn, laat staan schaamteloos onrealistisch.

 


Diapason Karis

Het is niet vaak dat we het woord 'polyhedron' tegenkomen, of het nou te maken heeft met hi-fi of niet. Echter, bekijk Diapason's verkoopbrochure en daar staat het, samengaand met uitdrukkingen als 'staven van massief walnoot', gebruikt om de constructie van de kast aan te duiden, en 'direct drive' technologie - refererend naar het ontbreken van een elektrische crossover tussen de mid/bass driver en luidspreker terminals.


De AMT tweeter van de B25 produceerde de treble en hogere midrange zonder moeite en met een gebrek aan oneffenheid. De vibe begeleiding in "The Mooche"van Rendezvous: Jerome Harris Quintet Plays Jazz glinsterde met cascades van duidelijk gedefinieerde harmonieen, terwijl de trompet en trombone solo's prachtig geluid leverden. Ik hield vooral van de subtiele harmonische boventonen in "Unspoken Words" in Joe Beck's The Journey en het angstaanjagende en transparante klokkengelui dat H. Owen Reed's La Fiesta Mexicana van Howard Dunn

 

 


B&W 804 Diamond
B&W 804 Diamond vs. B&W 803D.

Ik heb de kans gehad om de "oude" 803D naast de 804 Diamond te zetten en ze te vergelijken. Ik was erg verrast. De 803D won zeker weten op het gebied van "grootheid van geluid" gezien zijn grotere kast. Maar, het kon (totaal) niet op tegen het "begrip" van het geluid dat uit de 804 Diamond kwam. De 803D klonk eigenlijk een beetje ingesloten en gedempt.

.





























 

 

 



 

 

 

 

 

 

 

                   De beste luidsprekers tot 8.000 euro per set:

            DE MILLON PHANTOM 
 Beluister het bij:
 Millon                Alkmaar       00 31 725156166
 Remmerswaal   Oosterhout  
00 31 162429618

 >Aanbieding vanaf 2.295 per set adv.pr € 4499
                                             Millon.nl