Luidsprekers ProAc Response D Two

In mijn luisterkamer had het Leben-ProAc koppel een mooi gebalanceerde combinatie van transparantie en helderheid dat samenging met muzikale zwaarte en warmte - geen gemakkelijk iets om voor elkaar te krijgen.

Overschakelend van Harbeth's uitstekende P3ESR naar de grotere Response D Twos, werd het al snel duidelijk dat de ProAcs niet het klassieke "nearfield monitor" geluid met een overdreven hoge midbass hadden. Uiteindelijk heb ik in mijn luisterkamer de D Twos ongeveer een meter verder weg van me geplaatst dan waar de kleine Harbeths eerst stonden. Vanuit die positie was de tonale balans beter en vulde het geluid de kamer mooi. De tonale balans van de Resonse D Twos was consistent, onafhankelijk van waar in de kamer ik me bevond.

Van Mirror Canon, Tor Espen Aspaas' recital CD met vooral solo werken op piano door Beethoven, Schoenberg, Berg, en Webern (SACD/CD, 2L 49SACD), die ik in mijn December 2009 column heb aangeraden, was de overheersende indruk eentje van grote helderheid. Er was een bevredigend gevoel van gewicht, maar alleen wanneer dat gewicht daadwerkelijk in de muziek zat. Hand in hand met de helderheid ging snelheid. De Response D Two vleide de muziek niet door geluiden rijker te maken dan ze eigenlijk waren. Echter, om te voorkomen dat deze deugd in een ondeugd verandert, moeten de source componenten en amplification van uitstekende kwaliteit zijn.

Met Mirror Canon spelende in Luxman's DU-50 universele speler met de Leben CS600 tube amp, klonken de linkerhand akkoorden een beetje lomp, en de rechterhand akkoorden wat krachtig. Overschakelend naar Luxman's 100 Wpc L-505u integrated amplifier, die met een prijs van $3500 ongeveer $2400 goedkoper is dan de Leben, was er een "groter" geluid, met beter klinkende aangehouden noten van de linkerhand akkoorden, en een geluid dat daarvoor niet veel verfijning heeft opgegeven. Ik kreeg hetzelfde resultaat toen ik wisselde van Leben naar Luxman met Nathaniel Rosen's opname van J.S. Bach's Solo Cello Suite 4 (CD, John Marks JMR 6/7) - een merkbaar groter maar misschien niet zo verfijnd geluid, hoewel het zeker niet armoedig klonk. Maar de Response D Two gaf nooit de indruk dat er niet genoeg bas was.

Ik kreeg vergelijkbare resultaten toen ik experimenteerde met verschillende sources. Ik leende een Oppo BDP083SE universele Blu-ray speler (Kalman Rubinson schreef erover in zijn column in de Maart editie). Mijn eerste impressie was dat het qua geluid heel dicht bij Luxman's veel duurdere DU-50 kwam. Intensief luisteren, vooral naar "Red Book" CDs maar ook naar een paar SACDs, liet echter zien dat de Luxman meer zwaarte had in de bas en een iets beter samenhangend geluid. Wat dit voor mij opduidelijkte was, interessant genoeg, toen ik niet eens in de kamer zelf was. Terwijl ik bezig was in de keuken, begon een vriend de Salonen Gurrelieder in de Luxman te spelen in plaats van in de Oppo, beiden via de Response D Twos: het geluid van de stem van Soile Isokoski klonk opeens een stuk aangenamer.

Dit is geen afkraken van de Oppo BDP083SE, wat een prachtige speler is - en een koopje voor $899. Het mijn standaard aanbeveling voor een betaalbare digitale uitrusting geworden. En, ervan uitgaand dat er niks beter verschijnt de komende maanden, krijgt het mijn stem voor de 'Budget Component of the Year'. Maar, deze vergelijking vertelt ons een beetje meer over de ProAcs.

Met de Oppo BDP-83SE de Lebel CS600 voedend, en de Leben CS600 de Harbeth P3ESRs aansturend, luisterde ik naar Live At Newport 1960 (CD, Omega OCD 3025), een opname van Gerry Mulligan's pianoloze band die bij de Newport Jazz Festival speelde, en klonk het geluid simpelweg geweldig. Ik dacht: het wordt niet veel beter dan dit.

Overschakelend naar de ProAc Response D Twos was er onmiddellijk een gevoel van grotere frequentie uitbreiding en detail, en een hogere en wijdere soundstage. Vervolgens verving ik de Luxman DU-50 voor de Oppo BDP-83SE. De Luxman had zelfs meer resolutie- dingen zoals brabbelende stemmen in het publiek klonken beter. Er was meer gewicht in de bas en in de midrange, het geluid was over het algemeen veel gelijkmatiger, en de sax in het midden van het beeld klonk een beetje beter afgebakend.

Voor mij was het overduidelijk dat ik meer van de muziek hoorde met de Luxman, en met een karakter waarvan ik denk dat ik beter mee overweg zou kunnen gaan over de lange termijn. De vraag of dit extra beetje muziek $4000 meer waard is.

Ik ben een beetje huiverig om hier mijn mening over te geven, maar gebaseerd op deze specifieke luistersessie en deze onderdelen, lijkt het erop dat de Harbeth P3ESR misschien de meer vergevingsgezinde speaker is, en de ProAc Response D Two een meer onthullende of zelfs kieskeurigere speaker. Ik hield een stuk meer van de ProAcs toen ik de Luman Du-50 van $5000 gebruikte dan wanneer ik de Oppo BDP-83SE van $899 gebruikte, voor wat dat dan ook waard is, maar uw ervaring kan anders zijn.

Ik eindig met waar ik mee begonnen ben. Gecombineerd met een hoge kwaliteit source, zijn de Leben's CS600 geïntegreerde amplifier en de ProAc's Response D Two luidsprekers een magische synergetische combinatie - een huwelijk gesloten in de hemel. Maar ook op henzelf zijn ze zeker uw auditie waard.

Prijs 2.375 € set

Millon Cobra IV

Het was op één van die dagen in december 2010 dat de wegen met een dik pak sneeuw bedekt waren dat ik een afspraak had gemaakt in Alkmaar. Zelf woon ik in Almere dus de reis was op zondagavond door de centimeters hoge sneeuw een hele onderneming. Ik had interesse in de Millon Cobra IV die door Frits Straatsma in Alkmaar worden gebouwd. Ik had de afspraak gemaakt want de ervaringen die andere mensen over deze boxen schreven spraken mij aan

Millon Air Reference II

Klank:

Als binnenkomertje werd gekozen voor een aantal rustige nummers. De sfeer werd door de Millon prima opgepakt met veel rust en ruimte. Mary Black: een mooi stemgeluid met veel gevoel. De stem staat vóór de speaker.
Daarna werd er wat geschoven om uiteindelijk uit te komen op een meter van de achter- en dezelfde afstand van de zijkant. Het laagaandeel is naar smaak in te vullen door naar voren en naar achteren te schuiven.

Avalon Sentinel II luidsprekers

Vanaf het begin van het eerste liedje van The French Triangle Test CD, creëerde de Sentinel II een wijd en diep geluid. Het geluid van elk afzonderlijk muziekinstrument scheen groot en vol. Ik was heel erg tevreden met de kwaliteit van de muziek. De saxofoon was warm en magnetisch en de blaasgeluiden droegen de kwaliteit van een grote hoeveelheid lucht die uit de bel van een sax werd geblazen.

Sonus Faber Guarneri memento

De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat met langdurig experimenteren ze nog meer subtiliteit zouden kunnen gaan onthullen. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete versterker nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.

Aurum Cantus V2M

De gedetailleerde en ongekleurde midrange reproductie van de Aurum Cantus V2M zette me aan om te gaan graven voor mijn collectie van goed opgenomen vocale uitvoeringen. Bij "Round Midnight", van Ella Fitzgerald's Clap Hands, Here Comes Charlie! was elke zijdeachtige, wulpse stembuiging van Fitzgerald zo fascinerend dat ik op mijn notitieblok krabbelde: "Ze praat tegen me. Ze zingt tegen me..

Audiostatic dca 2

Pure 'full range' elektrostatische luidsprekers
Het nieuwe Audiostatic DCA (Direct Coupled Archive) luidspreker systeem is een combinatie van twee, vier, of zes pure 'full range' elektrostatische dipool luidsprekers. Die, afhankelijk van het aantal luidsprekers, de DCA2, DCA4, of DCA6 heten.

Focal Maestro Utopia III

Ik verwachtte een lange periode waarin ik de Maestro's moest laten 'inspelen', een zogenaamde break-in period, na mijn ervaring met de Electra 1007 Be boekenkast luidsprekers, maar hun balans veranderde zeer weinig na de eerste dag van gebruik. Ik vond het geluid van de Focal 1007 Be briljant; en in contrast was de Maestro Utopia eigenlijk een beetje mild, zelfs beschaafd

Cabasse Egea 3

De Egea 3 is een drie weg ontwerp: twee 170-millimeter bas drivers met 125-millimeter diameter Duocell cones die geladen zijn met een 'downward-firing' port dat uitkomt tussen de basis en de plint.

Rond 1.1 kHz kruist dit over naar één van Cabasse's speciale co-axial drive units, die een ringvormige membraam heeft en om een kleine hoorngeladen dome tweeter zit

Burmester B25

Chario Academy Sovran

De meeste audioliefhebbers associëren Italiaanse luidsprekers met een warm, romantisch geluid. Hun aantrekkingskracht tot deze luidsprekers heeft meer te maken met hun hart dan hun hoofd. Maar niets van de timbre balans tot het algemene geluid van de Sovran zette mij tot zwijmelen

Genesis 1. 2

Het Genesis™ 1.2 luidspreker systeem is de nieuwste iteratie van het leidende luidspreker systeem van Genesis. Gecreëerd door de muziekliefhebber die geen compromissen accepteert in de reproductie van een muzikaal evenement, is de Genesis 1.2 het hoogtepunt van een 30-jaar oud nalatenschap van 'reference level line-source dipole' luidspreker systemen die hun oorsprong vinden in de Genesis I in 1993, en zelfs verder terug tot in de IRS™ in 1977.

JBL Synthesis 1400 Array BG

De 14" woofers produceerden een overtuigende volle klank met het orgel, zoals te horen is op in begin van Strauss's Also sprach Zarathustra, uitgevoerd door Erick Kunzel en de Cincinnati Pips op Time Warp (CD, Telarc CD-80106), en speelde de pijporgel's aanhoudende lage C (32Hz) dat James Busby's optreden van Howells' Master Tallis' Testament van Pipes Rhode Island (CD, Riage 101) afsluit. Beide selecties lieten de lucht in mijn kamer trillen en de losse radiator panelen rammelen.

Sonus Faber Guarneri Homage

De Guarneris klonken, direct nadat ik ze uit de doos had gehaald al meteen goed, maar uit de eerste auditie bleek dat ze extra lagen van subtiliteit zouden blijven onthullen, wat langdurig experimenteren verplichtte. De Musical Fidelity A-1000 class-A amplifier, alhoewel een beetje uit de prijsklasse van de Guarneri, toonde dat deze luidsprekers een zoete amp nodig hebben die harmonisch in evenwicht is.

ProAc Response D Two

ProAc Response D18

ProAc maakt zelden blitse luidsprekers. De producten van het bedrijf hebben de neiging om er redelijk normaal uit te zien - en deze Response D18s lijken die trend te volgen.
Schrap de stijlvolle Ebony veneer - een £400 premium op de prijs die we al genoemd hebben - en je hebt, fysiek gezien tenminste, niets meer dan de zoveelste slanke two-way tower.

Quad ESL-989

De eerste luister sessie met een volledige Quad 99/909 stack was veelbelovend, maar nog niet beslissend. Zoals altijd klonken de pre-amplifiers van de Quad natuurlijk, maar met een gebrek aan finesse, detail, en algehele levendigheid, zelfs met bekwame power amps.
De 989 is de eerste echte full-range electrostaat die ik tegengekomen ben.

Ruark Talisman III

Vijf-ster luidsprekers zijn meestal algemeen inzetbaar, werken goed in vele systemen, en stellen het grootste gedeelte van de tijd veel mensen tevreden - maar niet deze luidsprekers. De Talisman IIIs zijn geweldig, erg muzikaal, en in staat om vele luisteraars te betoveren, maar in tegenstelling tot de meeste producten die vijf sterren ontvangen hebben ze een merkbare zwakheid - hun treble prestaties.

B&W Nautilus

De B&W Nautilus zijn de front luidsprekers in een systeem dat gebruik maakt van vier B&W Nautilus 801s als sides en rears, een B&W HTM als middenkanaal, en de Krell Master Reference Subwoofer. Versterking wordt in dit systeem gedaan door 13 Krell 650W monoblokken - 8 van deze zijn voor de slakkenhuisachtige Nautilus, welk van de meeste anders luidspreker ontwerpen verschilt wegens het feit hij actief is: de crossovers komen in een aparte doos, splitsen het signaal, en geven het door aan elke versterker

B&W XT4

MUZIKALE PRESTATIES:

De XTs bleken zeer geschikt om het weelderige, neo-British Invasion geluid van de cd Strange Geometry van de band The Clientele's te reproduceren, de delicate snaarinstrumenten in "I Can't Seem to Make You Mine" gaf het weer met een mooie combinatie van zijdeachtigheid en detail. Terwijl het dromerige pop nummer richting zijn hoogtepunt zweefde, werd ik getroffen door hoe duidelijk de verschillende instrumentele lagen - snaarinstrumenten, piano, vibrato gitaar - klonken.

Infinity IRS Beta

Het woord dat de Infinity Betas het beste beschrijft is "fantastisch". Deze luidsprekers hebben meer aanleg om iemands haren overeind te doen staan dan enig ander systeem. Ik heb kippenvel van opnames met accordeon en harmonica solo's, wat ongehoord is, aangezien ik normaal gesproken geen van beide echt spannende muziek vindt om naar te luisteren.

Wilson Benesch Trinity

Wilson Benesch gaat misschien een zware strijd aan met de Trinity. Op het eerste gezicht verschilt het ontwerp weinig van de zeer gerespecteerde Arc van het bedrijf, met de toevoeging van een additionele super tweeter - en dat kan moeilijk het prijsverschil van £2000 rechtvaardigen.

Spendor SA1

Misschien lag het aan de begrensde lage bas output, maar het bleek relatief makkelijk om de optimale positie voor de Spendors te vinden in mijn kamer. Ik gebruikte mijn gebruikelijke 24" Celestion standaarden met de SA1s, de pilaar van elk van de standaarden gevuld met een mix van droog zand en lood. Onder het tapijt vastgenageld aan de grond, plaatsten deze standaarden mijn oren net boven te tweeter, maar ik had niet het idee dat ik onderuit moest zakken om een goede tonale balans te krijgen

Spendor A9

Het is gemakkelijk om een luidspreker als de Spendor A9 te onderschatten, hij kost immers $4000 en ziet er redelijk gewoontjes uit.Maar, zoals altijd, gaat het allemaal over de technische details. Spendor maakt zijn drive units binnenshuis in plaats van ze bij een OEM leverancier te halen. Dit geeft hun technici de vrije hand, gezien het feit dat een drive unit ontworpen kan worden voor een specifieke taak. Spendor heeft veel werk gedaan op cone materialen en is gegaan voor een cone van polypropeen en kevlar voor de twee bas drivers.

Dali Ikon 5mk2

De beste manier om een luidspreker te kiezen die bij jou past, is door op je oren te vertrouwen. Pak een aantal CDs mee die je kent en luister naar ze via zoveel mogelijk luidsprekers. Houd aantekeningen bij over hoe elke luidspreker klinkt, aangezien je dat waarschijnlijk snel weer zult vergeten. Daarom is het geweldig om in een gespecialiseerde audio zaak een comparator te gebruiken.

Dynaudio contour s3.4

Verwacht niet dat deze luidsprekers meteen goed klinken als ze net uit de doos komen. De eerste dag was verschrikkelijk. Het geluid was vervaagd, met teveel bas en een erg verzonken midrange. Er was geen stereo afbeelding van het geluid, zelfs niet met de beste opnames. Ik had deze ervaring ook met de Audience 42, dus ik verwachtte niet veel, maar ik verwachtte niet dat het zo erg zou zijn. Ik kreeg de luidsprekers op vrijdagmiddag, en na een paar uur van 'breaking in'

Dynaudio Evidence Master

Dynaudio luidsprekers springen nooit op om één bepaald ding heel hard te zeggen, maar wat ze wel doen is alles ongelofelijk accuraat zeggen, zodat jij uiteindelijk iets als "wow! Deze luidspreker is zo natuurlijk!" moet zeggen. Ik heb vele luidsprekers van deze prijsklasse beluisterd, waaronder merken als Wilson en B&W. Geen van hun spreekt tot je zoals Dynaudio. Dit is veruit mijn favoriete referentie niveau luidspreker. In een notendop: hij brengt een heel erg natuurlijke weergave van alle instrumenten en frequenties over.

Dynaudio Excite X32

Alle Excite modellen zijn voorzien van een Magnesiumsilicaat Polymeer cone woofer met gegoten aluminium behuizingen en aluminium spoelen. Dynaudio's speciaal bedekte soft-dome tweeters, met nieuw ontworpen magneet structuren, sieren alle luidsprekers. De Excite luidsprekers zijn beschikbaar in esdoorn, kersen, palissander, en zwart essen fineer hout; mijn recensie exemplaren kwamen in een diep en donker palissander, wat er werkelijk prachtig uitzag

Infinity Reference Standard V

De Infinity Reference Standard is, tot nu toe, de beste prestatie ooit van een bedrijf dat gewijd is aan het verkennen van de grenzen van luidspreker technologie. Het is in elk aspect een systeem zonder compromissen. Het traditionele maken van luidsprekers heeft historisch gezien altijd een compromis moeten hebben tussen verschillende ontwerp limieten (dingen als efficiëntie, krachtvermogen, dispersie, kastgrote, prijs, en andere factoren die ten koste van elkaar gingen) met een doel een "praktisch" eindproduct te bereiken

Genesis 2.2
Wauw, wat heb ik me vergist!
De allereerste noot liet niet alleen mijn vooroordeel verdwijnen, maar schudde ook aan de grondvesten van een paar van mijn overtuigingen die ik tijdens jaren gebruik van 'high-end' gereedschap gevormd heb. In het verleden ben ik grote creaties tegengekomen - zowel in een gecontroleerde omgeving als in demoruimtes - en hun neiging om een gigantisch beeld te projecteren, wat ongetwijfeld indrukwekkend is maar altijd vermoeiend wordt op de lange termijn, laat staan schaamteloos onrealistisch.

Diapason Karis

Het is niet vaak dat we het woord 'polyhedron' tegenkomen, of het nou te maken heeft met hi-fi of niet. Echter, bekijk Diapason's verkoopbrochure en daar staat het, samengaand met uitdrukkingen als 'staven van massief walnoot', gebruikt om de constructie van de kast aan te duiden, en 'direct drive' technologie - refererend naar het ontbreken van een elektrische crossover tussen de mid/bass driver en luidspreker terminals.

De AMT tweeter van de B25 produceerde de treble en hogere midrange zonder moeite en met een gebrek aan oneffenheid. De vibe begeleiding in "The Mooche"van Rendezvous: Jerome Harris Quintet Plays Jazz glinsterde met cascades van duidelijk gedefinieerde harmonieen, terwijl de trompet en trombone solo's prachtig geluid leverden. Ik hield vooral van de subtiele harmonische boventonen in "Unspoken Words" in Joe Beck's The Journey en het angstaanjagende en transparante klokkengelui dat H. Owen Reed's La Fiesta Mexicana van Howard Dunn

B&W 804 Diamond
B&W 804 Diamond vs. B&W 803D.

Ik heb de kans gehad om de "oude" 803D naast de 804 Diamond te zetten en ze te vergelijken. Ik was erg verrast. De 803D won zeker weten op het gebied van "grootheid van geluid" gezien zijn grotere kast. Maar, het kon (totaal) niet op tegen het "begrip" van het geluid dat uit de 804 Diamond kwam. De 803D klonk eigenlijk een beetje ingesloten en gedempt.